Een dagje winter

HIJ is er

Eindelijk heb ik hem dan, mijn eerste Mac. Donderdag gooide J. zich voor de vrachtwagen die de straat al uit reed (mijn held) om de macbook te confisqueren. Helaas kwam er nog een kerstborrel en een dag werken tussendoor. Maar nu zit ik dan eindelijk voor mijn nieuwe computer. Het is wel even wennen. Alles moet weer opnieuw ingesteld worden, en het is ook wel anders dan windows. En waar zit op het toetsenbord de delete-knop? Ik wist niet dat ik die zoveel gebruik. Verder typt het enorm lekker en heb ik ook weer een werkend pijltje-naar-boven. Nu nog alle programma's eigen maken, al mijn troep overzetten van de andere computer en ik ben weer helemaal compleet. Kan ik gaan i-chatten met collega E. of L. en met J. als hij op zijn kamertje boven zit te werken.

Het gemoed van mijn blog

Ik moet wat vaker vrolijke berichten op mijn blog plaatsen.





Blauwe druifjes voor de blues en rode anemonen voor het hartzeer. Het is meer romantisch verbitterd dan groot leed, maar toch - alle troost is welkom.

Een dagje ouder

Het zit er weer op mijn verjaardag. Vroeger was het een stuk leuker. Nu is het alleen maar weer een jaartje erbij. En dan ook nog voor sinterklaas. Maar ik wil helemaal niet klagen, want ik heb toch maar mooi een zeer fijn loopoutfit gekregen. Nu ben ik dus niet alleen sportief, maar zie er ook nog heel leuk uit. Mooi meegenomen. Het zit trouwens ook echt heerlijk. Ik hoop dat mijn knieblessure snel over is.

En dat leuke plaatje komt van notcelebrity.co.uk

Sinterklaas

Sinterklaasfeestjes zijn ook allemaal hetzelfde: Neem een benauwd achterafzaaltje. Stop wat zenuwachtige en opgewonden kinderen bij elkaar. Zet de verveelde ouders achterin met een kop koffie en een kruidnootje. Pak wat slecht geschminkte pieten bij elkaar en haal een aangeschoten sint uit het berghok tevoorschijn. Maak wat rare grappen, laat Eline haar turnkunstje doen en Tijmen een judoworp en iedereen het gat in de mond van Noa bewonderen en deel vervolgens uit waar iedereen voor komt. En probeer de sint dan zo waardig mogelijk het terrein weer te doen verlaten. Gooi nog wat eten in de inmiddels met pepernoten en snoepjes volgepropte kinderen. En laat tenslotte de bezwete ouders en misselijke kinderen weer naar huis gaan.


Wij hebben het eerste feestje weer gehad. Gelukkig zorgde Ron Boszhard er voor dat het niet eens zo'n tam feestje werd.

En wij waren er niet

He lekker, eindelijk weer eens samen op stap. De oppas heeft een bord eten achter de kiezen en stopt de kinderen in bed. De dagoutfit is omgewisseld. De verkoudheid is achter de rug. Die zachte autoband blijkt niet lek te zijn. Dus fit, vrolijk en zorgeloos vertrekken wij naar Amsterdam voor het concert van Rufus Wainwright in de Heineken Music Hall. Wat een geweldige baan heeft manlief toch dat hij overal op de guestlist wordt gezet. Ik bedenk me het in al die jaren ook altijd goed is gegaan.

Had ik dat maar niet gedacht. Bij de kassa aangekomen blijken we niet op de guestlist te staan. Na wat telefoontjes heen en waar komen we erachter dat hier iets is misgegaan en dan zit er niets anders op dan terug naar huis te gaan.

Thuis duiken we meteen het café in en wordt het uiteindelijk toch gezellig.

Zeester

De kust is altijd leuk. Het maakt niet uit in welk jaargetijde. Afgelopen weekend hebben wij ons er ook goed vermaakt. Wandelen op de boulevard in Knokke, garnalen vangen aan het strand en haaientanden en schelpen zoeken. De mooiste vondst was wel de zeester. Wat is het lang geleden dat ik een zeester heb gezien. Bijzonder. Het roept ook meteen herinneringen op aan strandvakanties zo'n 30 jaar geleden. In mijn beleving vonden wij toen regelmatig zeesterren. Een korte zoekacties in google levert verbazend weinig informatie op over de zeester en in ieder geval niet over uitsterven. Gelukkig maar. Het is een bijzonder roofdier.

Tijd

Vanavond gaat de wintertijd in. Toevallig of niet, maar het begrip tijd speelde deze week in ons hele gezin een rol. J. zat een week in San Francisco en we werden aan beide kanten soms lichtelijk gestoord van dat heen en weer rekenen naar de juiste tijden. Als wij opstonden ging hij naar bed en als de kinderen naar bed gingen begon zijn werkdag nog maar net. Bij ons was het woensdag de 24ste, terwijl hij nog op 23 oktober leefde. Het beste was om er maar niet te veel over na te denken.

Het kadootje voor de kinderen was in ieder geval heel erg toepasselijk.

En als je dan toch een jetlag hebt, maakt het ook niet uit of de klok een uur terug gaat.

Gratis

Heb jij hem al, het gratis boek van de bibliotheek? Ik heb het vorige week netjes opgehaald en inmiddels heeft 'De gelukkige klas' al een mooi plekje op de boekenplank gevonden.

Deze actie van de bibliotheek was in ieder geval al een mooie aanleiding voor een leuk vrijdagmiddaggesprekje met mijn allochtone collega. Naar eigen zeggen is zij al goed geïntegreerd in onze samenleving, want ook zij stond deze week aan de balie van haar bibliotheek. Dit is een onderdeel van de 'Nederlandse identiteit' die in ieder geval Fransen snel overnemen: alles wat gratis is pakken. Het blijft iets raars, die 'identiteit'. Want wat is er bijzonder aan dat je alles wat gratis is aanneemt? Dat doen alle mensen, ook in Frankrijk. Het verschil met hen is dat wij het graag benadrukken dat wij iets mee hebben kunnen snaaien, en daar trots op zijn. Terwijl zij alles aanpakken zonder er bij stil te staan, laat staan het zien als iets wat onderdeel is van hun identiteit.

A? Zullen we volgende week vrijdag een franse eigenschap bespreken?

Herfst

Halen en brengen

Bij de eerste zwemles van dochter ongeveer drie jaar geleden moest ik even zuchten bij de gedachte nog zeker drie jaar lang elke week in het zwembad te moeten zitten. Inmiddels heeft zoon nog geen a-diploma dus ik ben er nog niet van af. Wat een rust heb ik afgelopen jaren gehad met slechts een ritje per week richting zwembad. Vorig jaar begon dochter weliswaar met turnen, maar dat was op dezelfde dag in hetzelfde gebouw. In het begin zat er nog een uur tussen, maar de laatste maanden overlapten de zwem- en turntijden zelfs. Wat een luxe. Dit schooljaar is het wel anders. De weken gaan nu zo snel. Het is bijna herfstvakantie, terwijl ik het idee heb toch niet zo lang geleden nog op Terschelling te zijn geweest. Niet alleen op het werk is het gas erop gegaan, ook thuis leven we in een versnelling. Vooral dochter spant de kroon. Haar agenda lijkt wel voller dan die van mij. Naast haar drukke sociale leven met afspraakjes en feestjes zit ze op turnen en sinds een paar weken ook op gitaarles. En vandaag had ik mijn eerste uurtje langs de hockeyvelden. Maar dan heb ik het nog rustig, hoor ik drukke vaders en moeders denken. Ja, ik weet het. Zoon komt er ook nog aan met voetbal en drumleswensen. Laat ik maar genieten dus.
En ik hoef in ieder geval niet meer naar de sportschool met al die fietstochtjes.

Broodje hamburger

Ik had bij het lezen van de Vliegeraar van Khaled Hosseini al zo'n dubbel gevoel en zijn tweede boek Duizend schitterende zonnen heeft dit alleen maar bevestigd. Ik heb me vooral aan het boek geërgerd. Zinnen als: 'Haar oudste zoon was er ook bij - Mariam kon zich om een of andere reden herinneren dat Fariba hem Ahmed had genoemd'. Dit soort zinnen verpesten bij mij het leesplezier.

Het verhaal gaat vooral over geweld, allerlei opeenvolgende oorlogen en de stelselmatige onderdrukking van en geweld tegen vrouwen. Je wordt wel meegesleept met de lotgevallen van de twee hoofdpersonen, maar mij echt invoelen in de karakters kon ik niet. Ondanks alle ellende heeft het verhaal een hoopvol einde. Hosseini schrijft duidelijk voor een publiek dat gewend is om met een goede afloop uit de bioscoop gestuurd te worden.

De boeken van Hosseini zijn net broodjes hamburgers. Ze gaan met miljoenen ver de toonbank, zijn lekker om te lezen, maar echt voedzaam zijn ze niet.

Cadeautje van de baas

Ik word steeds blijer met de nieuwe baan van J. Gisteren werd een pakketje bezorgd met een cadeautje van de baas. Een i-pod van 30 GB. De oude modelletjes moesten eruit.

Ik ben de hele ochtend bezig geweest met mijn ipodje: muziekjes inladen, vakantiefoto's erbij.

Verder heb ik me meteen maar aangemeld bij last.fm. Last.fm haalt ook gegevens van de ipod op, zoals meestgedraaide tracks. En broer P. wilde meteen mijn vriendje bij last.fm worden, dus ik ben ook nog sociaal bezig geweest. En nu alleen nog muziek luisteren. Maar dat komt morgen in de bus.

Kinderlijke (on)schuld

Het is weer helemaal in: Pokémon. Of misschien was het dat al heel lang, maar bij ons is het nu de rage in huis. Zoon van vijf komt al weken met Pokémonkaarten thuis die hij van vriendjes krijgt. En vorige week was het zover. Omdat hij zijn dolfijnendiploma had gehaald kreeg hij een echte Pokémon-verzamelmap en mocht hij van zijn eigen zakgeld voor vier euro! een pakje kaarten kopen. Ik heb hem niet eerder zo blij met iets gezien (behalve misschien met zijn Bliksem McQueen autootje). We zijn al snel ingewijd in het Pokémongebeuren met kreten als evolueren en 'die heeft wel 100 hp!!'. En het boek gaat elke avond mee naar bed.

Gisteren werd echter weer een deukje in zijn kinderlijke onschuld geslagen. Bij de buitenschoolse opvang waren al zijn nieuwe kaarten uit het mapje gehaald. Ongelofelijk!

Van papa heeft hij wel meteen een nieuwe set gekregen waarbij zelfs een kaart zit met 140 hp. Maar toch. Dit is niet normaal!

Oeps, bijna

's Ochtends vroeg, zes uur opstaan, snel douchen, kleren aan, tas gereedmaken, een kom yoghurt met kiwi en muesli eten, zoon kussen, laarzen en jas aan en hup naar buiten. Wel gek dat die ene voet knelt, dat was toch alleen bij die paarse laarzen. Op weg naar de bus kijk ik toevallig naar beneden. Oeps.

Opstartproblemen

Dat is toch het nadeel van de laatste twee weken van de schoolvakantie pas op vakantie gaan. Bij terugkomst beland je meteen in de hectiek van de eerste schoolweek, man die full speed in zijn nieuwe baan begint, de zwemlessen, turnen en 'zal ik nu op hockey, vioolles of.. ' En 'mag ik dan op voetballen?' En dat moet allemaal weer georganiseerd worden en in het systeem komen. En dan moet je zelf ook weer aan de slag: werken, hardlopen, boeken lezen, bloggen, alle internetonwikkelingen bijhouden en zo nu en dan eens wat uitproberen. En zal ik nu toch de stap eens zetten om op pianoles te gaan of mijn spaans weer eens op te halen? En die ene vriendin had het over een kookcursus. En oh ja binnenkort ga ik naar drie concerten en er moet nog een nieuwe oppas gezocht worden en misschien toch die poetsvrouw ook maar?

Teveel dingen om te regelen, te beslissen en te doen. Ik heb nog geen zin om dat tandje bij te zetten na de vakantie. Ik zou best weer even terug willen gaan.

Nog wat inpakstress en dan...

Iedereen komt terug en ik mag nog. Lekker, morgen op vakantie. Mijn fototoestel heb ik gisteren nog op kunnen halen, J. komt vanavond thuis en de spullen zijn al half bij elkaar gepakt. Ik heb er zin in. Lekker uitwaaien, over het strand struinen, fietsen en een biertje drinken in het Heartbreak Hotel, de Rustende Jager, de Walvis, de .....

En verder boeken lezen. Hopelijk kan ik bij oom en tante nog wat lenen, want dit jaar wist ik niet zo goed wat ik mee moest nemen. In ieder geval:

Schervengericht van A.F.Th, want dat boek is veel te dik om in de bus te lezen. Verder Lucifer van Connie Palmen, maar daar mag J. zich op storten. Het trekt mij niet zo. En ik was dat boek over die Hermafrodiet aan het lezen, dus die mag ook mee. Bij elkaar zijn dit aardig wat bladzijden, dus ik twijfel nog over Kiran Desai, die op de plank ligt.

Tot over een paar weken, met vast een paar mooie Terschelling-foto's.

Je hebt van die dagen

Man is eindelijk met zijn nieuwe baan begonnen. De eerste twee dagen meteen in Luxemburg om zijn computer op te halen!? En nu zit hij een week in Londen. Ik moet toegeven dat ik dat best een lekker vooruitzicht vond. Heerlijk een week lang elke avond voor mezelf. Beetje zappen, wat computeren, boekje lezen. En dat is inderdaad lekker. Zeker na zo'n dag als vandaag. Gisteren liep ook niet als gepland. Dochterlief had zondagavond een zwaar ding op haar pink laten vallen en die stond wel heel erg krom. Dus in plaats van werken was het een dagje ziekenhuis waar alles gelukkig in orde bleek. De middag heb ik maar gebruikt voor de badkamer. Dit jaar heb ik namelijk besloten dat een schoon huis wel lekker is als je terug komt van vakantie. Maar daar moet je wel wat voor doen. Deze dag had ik de vibes en heb ik bijna het hele huis onder handen gehad. De kinderen moesten zich maar vermaken. Wat niet altijd lukte. Eindelijk om vier uur zat ik met een boek in de tuin. Zou het me lukken, een uurtje voor mezelf? Zoon gooide roet in het eten door de oorbel van zijn zus uit haar oor te schoppen. Gevolg: een bloedend oor en een kwartier lang zoeken. Om half zes maar begonnen met koken, om ze daarna zo vroeg mogelijk het bed in te krijgen. Maar waar waren die vissticks? Ik had ze toch in het vriesvakje gelegd? Toch maar de wespen in het schuurtje getrotseerd en naar de winkel gefietst. Het koken (niet mijn favoriete bezigheid) eindigde met een paar brandwonden. Daarna 'hup kids op bed' wilde ook al niet lukken. Een onderbroek aantrekken is voor zoon S. namelijk een heel avontuur en de oorbel moest nog teruggeplaatst worden, ook een hele operatie. Zoon wilde het verhaaltje voorlezen, wat hij nog niet kan omdat hij toch echt in groep 2 zit, maar wat hij wel frustrerend vindt. En op dit juiste moment belde papa op, voor hem het teken om zich eens lekker uit te en de lamp naar beneden te halen. Dat was het einde van hun verhaaltje.
En nu ga ik maar eens op de bank liggen.

Biblio-ezel

Mijn camera is nog steeds in retraite, daarom eens een ander plaatje:

Gevonden op: http://www.kk.org/streetuse/archives/2007/08/mule_bookmobile.php

Book quiz

Ik vond het een mooi boek en het is een van mijn favoriete schrijvers, dus de uitkomst van deze quiz is niet zo gek. In de motivatie bij dit boek herken ik mij echter helemaal niet.
Zelf doen? Ga naar http://bluepyramid.org/ia/bquiz.htm

You're Love in the Time of Cholera!

by Gabriel Garcia Marquez

Like Odysseus in a work of Homer, you demonstrate undying loyalty by
sleeping with as many people as you possibly can. But in your heart you never give
consent! This creates a strange quandary of what love really means to you. On the
one hand, you've loved the same person your whole life, but on the other, your actions
barely speak to this fact. Whatever you do, stick to bottled water. The other stuff
could get you killed.


Take the Book Quiz
at the Blue Pyramid.

Vijf dagen Cadzand, ook wel 'de zonnebril' of is het zonnenbril?

We zijn net terug van een aantal dagen in Zeeland. Altijd leuk om aan de kust te zitten, ook met dit wisselvallige weer. Eigenlijk is het maar 1 dag behoorlijk slecht geweest, maar een middagje Tour de France kijken is ook niet echt een kwelling.Verder hebben we lekker over het strand gebanjerd en bijna dagelijks een duik in zee genomen. Voor zoon stond deze minivakantie in het teken van de zonnebril [zonder tussen-n natuurlijk]. Zijn zus had voor vertrek naar het zuiden een zonnebril gekregen en hij kon natuurlijk niet achterblijven. En deze jongen van vijf is behoorlijk vasthoudend. In twee dagen was het z-woord minstens honderd keer gevallen, zodat de zoektocht het eerste was wat we maandag ondernamen. De twee trieste cadeauwinkeltjes hadden echter weinig keus te bieden. Wie koopt er op dit moment ook een zonnebril? S. wilde toch maar verder kijken, maar er viel nergens anders iets te vinden. Zo keerden we met lege handen thuis om lekker naar de tour te kijken. Waarop het gezeur weer opnieuw begon. Het moest toch maar die allereerste, de gouden, worden. Dus die moest meteen maar gekocht worden, en zo verder. De dag erna hebben we snel dat kreng opgehaald, waarna het gezeur natuurlijk niet over was. Want de ene kant zat slap en de andere kant strak.. en..

De vakantie eindigde zoals het voorbeschikt was. Na een bezoekje aan oom M. kregen we thuis een telefoontje: S. had zijn zonnebril in Zeeland laten liggen!


Zonnebril-liedjes

Dit vond ik in mijn tienerjaren leuk. Het zullen de hormonen geweest zijn:

Klinkt een stuk interessanter:

Trip down memory lane.....

Niets zo heerlijk als af en toe te wentelen in sentiment. Vorige week zondag op een onbewaakt moment gezien dat Buffalo Tom een dag later zijn opwachting zou maken in de Melkweg. Trip down memory lane.....eeuwen geleden deze uitstekende Amerikaanse band een keer mogen programmeren in OJC Contract in Hulst. Een enorme bak herrie werd die avond over mij en een handvol enthousiaste zeeuwen uitgestort. Hoogtepunt was na het optreden in de kleedkamer waar Bill (zanger) zijn akoestische western ter hand nam en met tranen in zijn ogen een schitterend liefdesliedje voor zijn vrouw ten gehore bracht. We zijn ook nog flink pinten wezen pakken met de mannen uit Boston en zodoende ligt het Nederlandse succes van deze Amerikaanse band in het pittoreske Hulst. Toen al was ik overtuigd dat deze gitaarband een bescheiden rol zou gaan spelen in de muziekhistorie. En jawel, jaren later Europese tournee met zalen van kaliber Paradiso. Een paar echte cult klassiekers als Taillight faids, Mineral en mijn alltime favourite "Larry".

Vorige week maandag was een meer dan aangenaam weerzien. De snotneuzen mentaliteit gekoppeld aan een enorme dosis passie en schitterende poetische miniatuurtjes blijven nog steeds overeind staan. Alle klassiekers vlogen voorbij en bij Larry heb ik toch echt een traantje weg gepinkt (ja John, ik wou dat je er bij had kunnen zijn....toch beetje ons ding). Guys....what can I say....you've made my day!

P.s. Muzieksample is nieuw speeltje van mijn ega. Niet echt representatief, maar toch een idee hoe ze klinken. Voor de "die-hards", check iTunes en koop Big Red Letter Day, Let Me Come Over of gewoon de Best Of......;-)

Inspiratie

Mijn vaste lezers (J, P, P en A) zullen het de laatste weken wel gemerkt hebben. Er gebeurt niet zoveel op mijn blog. Mijn inspiratie is een beetje zoek. Elke keer weer neem ik mij voor om vaker bij blogger in te loggen, maar de tijd glipt op dit moment door mijn vingers. Bovendien heb ik na acht uur intensief werken achter de computer thuis meestal zin om in de schaarse uurtjes voor mijzelf wat anders te doen: straaltjes zon meepikken in de tuin, tour de france kijken, of gewoon een boek lezen. En daarbij is mijn camera ook nog eens in revisie. Bij een stukje hoort toch een foto.

Wel jammer, want er gebeurt genoeg, ook bij andere blogs, om over te schrijven. Zo kom ik regelmatig nieuwe widgets tegen om uit te proberen. Deze week heb ik mij daarom maar eens aangemeld bij Goodreads. Aan de zijkant van mijn blog kun je nu klikken op het boek wat ik nu lees om bijvoorbeeld mijn mening hierover te lezen (vooral leuk voor mijzelf neem ik aan). Wel jammer aan Goodreads is dat net als bij Librarything, de boeken Engelstalig zijn. Het toevoegen van Nederlandstalige boeken kost meer tijd, doordat alles handmatig moet en je zelf een cover moet invoegen. Ik doe nu dus maar net alsof ik alles in het Engels lees. Maar het is wel leuk om eens een tijdje uit te proberen. Ook nieuw, maar vooral leuk voor gastcolumnist Joost:

Zware loodjes

Het is het einde van het jaar. Maar de laatste weken duren wel heel lang. Nog anderhalve week en dan hebben de kinderen pas vakantie. Dochter ligt nu op de bank, want ze is op. Moe, zwak en niet misselijk. Gewoon klaar met alles. Vandaag mag ze opladen en dan moet ze toch echt die paar dagen volhouden. We hebben er allemaal last van. Geen zin om te werken en dromen over strand, zee, lekker fietsen, alle strandtenten afgaan en zomerse avonden bij de caravan. Zelfs mijn fototoestel heeft er geen zin meer in en is in behandeling. Misschien maar goed ook dat het weer nog niet helemaal meewerkt, anders zou het helemaal zwaar zijn. Gelukkig hebben we een heerlijk vooruitzicht: over tien dagen mogen we een weekje naar Zeeland. Dat sleept ons zeker naar de vakantie half augustus toe.

Mam, wat betekent....

Aan tafel heb je vaak de beste gesprekken. Onze beste traditie is op vrijdagavond als de kinderen op bed liggen: lekker eten en de week doornemen en eindigen met het draaien van plaatjes en drinken van biertjes. Maar ook met de kinderen kan het heel gezellig zijn en komen alle onderwerpen op tafel: school, vriendjes, de dood, pokémon, en het eten van morgen. Het is ook het moment om prangende vragen te stellen. Mama, wat betekent 'homo'? Was er zo een. Niet zo'n moeilijke vraag. Welk land heeft een vlag met groen, rood en geel, vind ik een stuk lastiger. Dus heb ik netjes aan zoon uitgelegd wat een homo is en dat je dat woord niet naar iemand moet roepen, want dat is pesten en daarvan krijg je pijn in je buik. Een homo kan er ook niets aan doen dat hij verliefd wordt. En dat begreep hij gelukkig heel goed. Op dit moment lijkt hij het onderscheid tussen lekkere vieze woorden en scheldwoorden goed door te hebben. Woordjes als piemel, scheet en dikzak liggen wel voor in zijn mond, maar verder gaat hij niet. Toch eindigde het gesprek met een belangrijke vraag. 'Mag ik dan wel homo zeggen als ik in mijn bed lig?' Ja hoor zoon, soms moet het er gewoon uit.

Marcel Möring heeft mij verslagen

Soms is het prettig om doelen te stellen in het leven. Mijn goede voornemen voor dit jaar was het lezen van 50 boeken. Moet te doen zijn: één boek per week. En ik ging ook als een speer, kijk maar bij mijn lijstje gelezen boeken. Er zijn natuurlijk mensen die mij voor gek verklaren, maar met 4,5 uur per week in de bus zitten kom je best ver. Een groot voordeel is ook dat ik kritischer ben gaan lezen. Tot voor kort las ik elk boek uit, hoe saai ook. Maar daar heb ik geen tijd meer voor. Elk boek wat na een paar bladzijden niet boeit gaat terug naar de bieb. Nu heb ik de boeken van Möring altijd mooi gevonden, dus vol goede moed begon ik een aantal weken geleden aan Dis. De recensies hadden mij moeten waarschuwen. Na tweehonderd bladzijden heb ik het weggelegd. Als je bladzijden over gaat slaan om maar door te kunnen gaan, dan is er iets niet goed. Helaas voor Marcel, maar ook voor mijn persoonlijke recordpoging. De lust om te lezen is even helemaal weggenomen. Ik ben op dit moment boekloos. En dat gebeurt niet vaak. Hopelijk krijg ik het leesvirus snel weer terug. Tips over boeken die mij dat virus kunnen terugbezorgen hoor ik graag.

Poetsles

Vroeger was alles beter. Nou dat geldt tegenwoordig niet bij de tandarts. De oudste is eindelijk aan het wisselen en mocht daarom (met broertje natuurlijk) naar de poetsjuf. Als ik die vroeger had gehad, had mij dat wellicht wat gaatjes kunnen schelen. De eerste poetsles stond vooral in het teken van de moeder. Ik kreeg een gedegen instructie in het napoetsen van de kinderen en werd ook op het matje geroepen over hun eet- en drinkgewoonten. Ik dacht eigenlijk dat wij dit wel goed deden: geen frisdrank in huis, gezonde tussendoortjes op school en niet elke dag snoepen. Maar het kan dus altijd beter. De kinderen vonden het verder heel interessant. Eerst blauwe tanden om te controleren of ze goed gepoetst hadden, daarna een nieuwe tandenborstel en tot slot: de fluorbehandeling. Dat zag er heel interessant uit en zeker toen S. hoorde dat hij het bitje ook mee naar huis mocht nemen. Hij besloot ter plekke om deze ook altijd in te houden. Het enthousiasme verdampte wel toen de bitjes ingingen. Ik kreeg een enorme flashback naar mijn fluorbehandelingen vroeger. In begin is het lekker, maar daarna duurt het wel heel erg lang. Dit gold ook voor deze fluorslachtoffers. Ja kinderen, het wordt elk half jaar even (niet) slikken.

Kieviten - rovers: 1-1

In mei leggen... Ja ja, het jachtseizoen is weer geopend. De merels die zo bedrijvig af en aan vlogen in de tuin zijn weg. Het nestje is leeg. 1-0 voor de poezen.
Tijdens het hardlopen zag ik dat niet alle vogels zo kwetsbaar zijn. Wat een mooi gezicht: twee kleine kieviten die een grote roofvogel wegjagen. Goed zo!! De strijd is 1-1.

Vraag en antwoord

En hier houdt mijn partij zich tegenwoordig mee bezig:

Antwoorden van minister Klink, mede namens de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, op Kamervragen van de Kamerleden Halsema, Azough, Van Gent en Peters (allen Groen Links) over een poster in de binnenstad van Utrecht (2060711930).


Vraag 1
Bent u bekend met de poster in de historische binnenstad van Utrecht, waarop een vrouw in gouden bikini is geportretteerd? Zo ja, deelt u de mening dat dit seksistisch is?
Antwoord 1
Ja, deze poster is ons bekend. De overheid heeft echter geen inhoudelijke bemoeienis met en ook geen oordeel over reclame-uitingen. Dit om de vrijheid van meningsuiting en expressie te waarborgen. Uitingen op reclameborden worden beoordeeld door de Reclame Code Commissie, die aan de hand van de Nederlandse Reclame Code beoordeelt of reclame strijdig is met het algemeen belang, de openbare orde of de goede zeden.


Vraag 2
Bent u bereid te bevorderen dat in het kader van de gelijke behandeling een poster wordt opgehangen van een man in een gouden zwembroek? Zo neen, waarom niet?
Antwoord 2
Het kabinet zet zich op vele terreinen in om gelijke behandeling te bevorderen. Het ophangen van een dergelijke poster, hoe gewenst wellicht ook, valt daar echter niet onder, aangezien het geen taak is van het kabinet om reclameuitingen met commerciële doeleinden te bevorderen.

Moederdag

Moederdag is eigenlijk alleen leuk met basisschoolkinderen. Nu heb ik niet te klagen. Onze moeders verwachten niet dat wij elk jaar op de stoep staan. Niets is erger dan verplichte bezoekjes afleggen. Zoals die kennis, die op vaderdag drie vaders en een begraafplaats moet bezoeken. Mijn moederdag is zoals het zou moeten: uitslapen, blije kinderen met zelfgemaakte cadeaus en een ontbijtje. En dat hardloopshirt van papa is ook mooi meegenomen natuurlijk.

Beppe 90

De oma's in mijn familie leven lang. Ik heb ze allebei nog. Mijn beppe werd afgelopen zondag 90 jaar. Een mooie leeftijd zei ik tegen haar. Maar zij bood meteen aan te ruilen. Niet zo'n rare opmerking. Je leven wordt er ook niet leuker op als je na twee tia's opeens achter een rollator moet lopen, je ogen niet meer meewerken en je opgesloten zit in een een verzorgingshuis. Toch blijf ik bewondering voor haar vitaliteit houden. Dankzij de blindenbibliotheek blijft ze helemaal bij en 'leest' ze alles nog. En ik denk dat ze nog wel eens kampioen rollatorlopen kan worden. Haar verjaardag was zeer geslaagd. Leuk om alle ooms, tantes, neven, nichten en achterneven en nichten te zien. Nadat wij de vier-generaties vrouwen foto hebben gemaakt (beppe, dochter, ik, en achterkleindochter) bleef beppe maar even zitten voor wie een 'nu-kan-het-nog-foto' wilde maken. En daar werd door sommigen nog maar even gebruik van gemaakt.

9

Ik kan het natuurlijk weer leuk hebben over de wetgeving rond viskommen (een ronde viskom wordt deze zomer bij wet verboden) of semi top tijden in het prestatieloop gebeuren maar daar heeft L. het al uitgebreid over gehad. Ik kan het ook hebben over het zwarte gat na de passie tijd of over de zin/onzin van een kinderbijbel, maar nee....toch weer even popmuziek. Iedereen kent inmiddels het fenomeen Damien Rice. De recenties op het eerste album kan ik me nog goed herinneren; kinderliedjes met een verraderlijke inhoud. Het was even wennen om de in eerste instantie mierzoete soberheid te doorgronden. Maar eenmaal het kwartje gevallen was, was de adoratie ook volledig. En bij album nummer twee (eigenlijk 9 want dat is de titel) is het al niet anders. Fff wennen maar daarna......totale overgave. Vooral Elephant.......mijn god wat heeft die man een bereik. En lekker droog op plaat gezet....geen effectjes maar om het even in compu termen te stellen wysiwyg (what you see is what you get, in dit geval de s vervangen voor de h). Maakt niet uit op welke manier, maar fff binnenhalen dat album....kippevel!

Doepie en Snoepie

En dit zijn ze dan: Doepie en Snoepie, onze nieuwe huisgenoten. Inderdaad ook wij hebben toegegeven aan het gezeur om een huisdier. Tot nu toe konden we dit goed uitstellen. Maar het is ook wel leuk, en het schijnt ook belangrijk te zijn dat kinderen voor een dier leren zorgen. Maar welk dier past nu het best bij ons? Een hond is geen optie als je zelf drie dagen werkt en van katten moet ik niets hebben. Wat dat betreft komen de allergieën van zoon wel goed uit. Vogels in een kooi zijn zielig en dat geldt ook voor de rest. Bovendien hebben we een kinderboerderij om de hoek.
Uiteindelijk zijn het twee goudvissen geworden. Zaterdag togen wij naar de winkel voor een kom en twee vissen. 65 euro later waren we in het bezit van een grote vierkante bak, twee zakken grind, een plantje,voer, druppels voor het water, een schepnetje en drie accesoires voor in de bak, want als zus er een mag uitzoeken, dan broer natuurlijk ook en wij wilden ook wel een verantwoorde steen. Oh ja en twee goudvissen natuurlijk voor 1,50 per stuk.
Nu schijn je vissen niet zomaar te kunnen verplaatsen, want dan raken ze getraumatiseerd. Dus eerst mochten ze een half uur in de zak wennen aan hun omgeving, daarna kregen ze wat water uit de bak, en na een uur mochten ze eindelijk rondzwemmen. Ze hebben nog twee dagen nodig gehad om hun trauma's te verwerken en te wennen aan het gestamp en geschreeuw van twee kinderen. Maar nu horen ze er echt bij.
'Ik heb nog nooit zo'n leuk huisdier gehad', verzuchtte zoon.

Het is kikkertijd

Gehaald

Tuurlijk heb ik het gehaald, de 10 km. Daar heb ik nooit aan getwijfeld. Waar ik wel van stond te kijken waren de zenuwen. Ik heb nooit kunnen vermoeden dat mijn eerste loop me zo bezig zou houden. Het waren goede spanningen hoor, ook wel veroorzaakt door de hele sfeer bij de Fortis Marathon Loop. 's Ochtends vroeg was ik met mijn twee vriendinnen al op weg gegaan. We waren er veel te vroeg, maar het was ook lekker om de sfeer mee te maken. Pas om 11.15 gingen wij van start. Wij stonden vrijwel achterin en dat is een goede les voor volgende keer. Nooit doen bij zo'n massale loop. Ik ben de hele weg bezig geweest om anderen in te halen met soms gekke capriolen over bermen en fietspaden en tussensprintjes. Het was natuurlijk geweldig weer en ook ontzettend leuk om door Utrecht te rennen. met een tijd van 57.54 kwam ik uiteindelijk over de finish. En daar ben ik best trots is. Zo'n eerste keer weet je toch niet hoe hard je uiteindelijk gaat. Na mijn prestatie heb ik me bij broer R. gedoucht waarna wij ons op het terrein hebben vermaakt totdat J. om 16.00 binnenkwam op de halve marathon met een tijd van 1.53 en nog iets. Het leek wel een feestdag.

Jong leven

Djiezus.....

......en wat een Djiezus was het inderdaad. Gisteren weer mijn jaarlijke MPtje met vriend Paul gehad. In de media gonsde het weer als nimmer tevoor. Wordt het luidkeels mee zwansen met Jan Rot, gaan we lekker bimmen met Egon Kracht die alle stemmen omzet in slippende baspartijen (eerlijk gezegd wekt dit wel mijn interesse), Leusink met zijn mannen/jongens.....afijn het was weer een feest. Dé traditionele Naarden met zijn voorpremiere in Aardenburg en Utrecht wordt als vanouds bestempeld als traditioneel en stijf. Wat mij betreft mogen de heren media blijven speculeren, maar mijn uitstapje naar Utrecht met in de pauze standaard twee vaasjes de man en een flinke pint daarna in café de slok geven mij echt niet het gevoel één van de vazallen van Rouvoet te zijn. Sterker nog, je hoeft geen Christen te zijn om de schoonheid van dit meesterwerk te doorgronden.

Gisteren was weer een toppertje. Geweldige solisten (met een revancherende bas in het tweede deel), een Christus die mij bijna deed geloven, een evangelist die eerder heilig verklaard zou moeten worden dan de vorige paus aangezien deze man met zijn stem elk jaar weer voor een wonder doet zorgen, een fabuleuze sopraan en alt die in de aria So ist mein Jesus nun gefangen de hand van god hebben aangeraakt, een puike tenor, en prachtig koor en orkest...kortom hulde. Alleen volgend jaar weer een Viola da Gamba bij Kom suses kreuz want die luit was wel een beetje vlak........!!!!

P.b. De gekozen afbeelding is voor leek en prof DE uitvoering volgens de VK (en ook volgens JN), dus aanschaffen en na carnaval de volledige vastentijd de rest van de familie gek maken!

Nieuwe gewoonte

Ik heb een nieuwe gewoonte.

Sinds een week heb ik de neiging om in de bus even onder de banken te kijken.

Beetje raar misschien. En het zal ook wel over gaan. Maar niet voordat ik mijn nieuwe ov-jaarkaart heb. Een week geleden heb ik hem verloren. 's ochtends liet ik hem nog zien aan de buschauffeur. 's Middags zat ik voor het eerst sinds tijden met twee collega's in de trein naar Amsterdam. Gezellig. De controle leverde echter een kleine schok op en vooral verbijstering. Alles compleet in mijn portemonnee, maar alleen geen ovjaarkaart te bekennen. Heel raar. Ik had hem nog in mijn handen gehad. Dankzij mijn lieve uiterlijk hoefde ik van de conducteur geen kaartje te kopen. Voor de lezing begon dacht ik even snel connexxion te bellen, en zoals dat altijd gaat: ik had mijn naam net genoemd en beltegoed op. De hele lezing moest ik me inhouden om niet nog een keer mijn tas te doorzoeken. Maar ja, weg is weg.

Hij lag vanochtend en vanmiddag ook niet onder de bank. Ik wist niet dat ik zo gehecht was aan dat kaartje.

Spanning in de polder

De trainingen voor de 10 km gaan heel goed. Vandaag stond in het schema een duurloop van 50 minuten gepland. Ik verbaas me er soms nog over dat ik het ook volhoud om zo lang achter elkaar te lopen. Het is bij lange na nog geen 10 km maar dat komt helemaal goed volgens de trainers.
Op dinsdag heb ik altijd een vast rondje in de polder. Het eerste stuk is meestal verschrikkelijk: 20 minuten op een lange weg lopen zonder bocht. Na de eerste bocht weet ik dat ik bijna op de helft ben en wordt het allemaal wat makkelijker. Dankzij de ipod is het ook goed vol te houden. Vandaag kreeg ik genoeg stof om mijn gedachten zeker vijftien minuten te verzetten. Eerst kwam een politiebusje voorbij, toen nog één, toen nog één. En dat in de polder. Een verkeerscontrole in deze uithoek leek me wat overdreven, maar wat kan er hier anders aan de hand zijn. Tien minuten later zag ik ze staan. Bij een rijtje boerderijen werd een doorsnee echtpaar naar de auto begeleid. Zouden de kangoeroes illegaal zijn? Hebben ze een wietplantage? Helaas lees je dit soort dingen ook nooit terug in het plaatselijke suffertje. Maar ja een zich verslapende buschauffeur is ook veel spannender.

Lente

Het dominospelletje hoorde bij de laatste stuiptrekkingen van de winter. Of was het herfst. De gifstoffen zijn uit het lichaam verdreven. De regen heeft alle winterresten weggespoeld. En het is lente!! De hele buurt leeft weer op. Iedereen is buiten. De buurmannen zijn een steegje aan het betegelen. Buurvrouw vult haar potten weer. J. snoeit de appelboom en de kinderen spelen weer eens een hele dag op straat. En ik heb het virus ook weer te pakken en heb zowaar de ramen gelapt. Het leven ziet er meteen weer wat prettiger uit.

Een weekje domino

We hebben het weer gehad. De jaarlijkse verkoudheids/griepronde. Eerst was zoontje de dupe met flinke koorts en algehele ellende. Moeder volgde een dag daarop en vader was niet veel later de pineut. En zoals het echte mannen betaamt was het bij hem ook meteen een graadje erger. Dochter was zo jaloers dat iedereen ziek thuis was, dat ze spontaan hoestbuien begon te ontwikkelen, waarop ze vrijdag dan toch eindelijk een dagje thuis mocht blijven. En zo zat de familie snot vrijdag met z'n allen op de bank ziek en sjaggerijnig te zijn.

Maar we hebben het weer overleefd.

Carnaval boven de rivieren

Carnaval is leuk, maar je moet wel op de juiste plaats wonen. Hier boven de rivieren is het toch wel een beetje zielig.

Voor mij is het ook al weer enige jaren geleden dat ik mij in het feestgedruis heb gestort. Als kind vond ik carnaval niets aan. Mijn ouders hadden absoluut geen tijd voor ons en stuurden ons met vijf gulden naar de friettent als wij teveel zeurden. Verder moesten wij het zelf uitzoeken. Wat ouder ging ik jaarlijks naar het kindercarnaval in het clubhuis waar we de hele middag rondjes moesten lopen achter elkaar. Wat sneller bij 'is je moeder niet thuis' en met sjaals zwaaien bij 'If I had words'. Heel saai. Toen ik het kroegleven had ontdekt leerde ik eindelijk de lol van carnaval begrijpen en heb toch zo'n tien jaar heel wat afgehost.

Nu ga ik al weer zo'n tien jaar niet meer op stap in het zuiden en is het voor mij afgelopen. Maar de jaarlijkse optocht kan ik de kids niet ontzeggen. En zo sta je dan eerst een uur te wachten tot er eindelijk wat aankomt en na een kwartiertje wagens kijken is het weer gebeurd. De carnavalsclub vertrekt vervolgens naar de sporthal. Wij hebben onze eigen traditie ingebouwd en gaan lekker naar onze stamkroeg voor een biertje.

Een nieuwe poging in Second Life

Alle nieuwe ontwikkelingen op het web nemen tegenwoordig veel tijd in beslag. Ik heb inmiddels een account op verschillende nieuwe leuke websites die allemaal uitgeprobeerd moeten worden. Er blijft weinig tijd over voor Second life. Ik las dat van de vele bezoekers maar weinig mensen echt wat doen daar. Ik heb inmiddels een paar pogingen gedaan, maar ga waarschijnlijk bij de afhakers horen. Het valt ook niet mee. Ten eerste krijg ik de bewegingen van mijn poppetje maar niet onder de knie, waardoor ik altijd te ver doorloop, of draai en nooit op de plek kom waar ik moet zijn. Daarnaast heb ik heel lang op desolate locaties rondgezworven zonder een flauw idee te hebben waar ik was of wat ik daar kon doen. Ook lijkt alles een verzameling van commerciële uitingen. En ik heb geen lindendollars om uit te geven, dus ik kan ook niets. Collega A. was op haar eerste bezoek al in Amsterdam beland. Dus heb ik in een nieuwe poging mijzelf ook naar Amsterdam geteleporteerd. Maar dat was een kort bezoek. Na wat lopen tegen muren en ronddraaien kwam ik bij een groep mensen uit. Een pop-up bij een zwerver vertelde mij dat ik me bij hem moest melden als ik drugsdealer wilde worden. Er werden oproepen gedaan om mijzelf als seksslavin aan te bieden en toen een wildvreemde man mij begon aan te spreken vond ik het allemaal te eng worden en ben er snel weer uitgeklikt. Ik ben nog niet klaar voor de grote wereld.

Blij

Eindelijk, voor het eerst in maanden heb ik een heerlijke dag helemaal voor mezelf (tot half drie). Ik ben blij. Zaterdag kreeg ik een email of ik zin had om mee te doen met een looptraining voor de 10 km in Utrecht op eerste paasdag. Ik had al maanden niet meer hard gelopen, maar dit was de perfecte impuls om het weer op te starten. Natuurlijk doe ik mee. Het is heerlijk om weer enthousiast aan de slag te gaan. Zondag eerst maar een klein rondje gelopen van 20 min. (met flinke tegenwind). Vandaag heb ik dat rondje al twee keer gedaan. Fijn, dat mijn conditie niet veel was weggezakt. Maar om een tien kilometer te lopen moet ik nog wel veel trainen.

Het is een perfecte dag: lekker weer, gesport en pijnlijke spieren die mij daar aan herinneren en ook nog tijd om in mijn laatste boek verder te lezen: Onder normalen. Ik heb me dit jaar voorgenomen een boek per week te lezen, maar dat betekent wel doorwerken. Tot nu toe zit ik op schema.

Avondje nostalgie

Afgelopen vrijdag eindigde zoals vele vrijdagavonden. Na een lekkere film, ging J. plaatjes draaien. Het is dat ik bijna in slaap viel, anders was het resultaat groter geweest. De set stond in het teken van een nostalgische bui.

Lang leve de bus

De natuur vindt het soms leuk om je wakker te maken door bijvoorbeeld een ijsvogel langs te sturen. Andere keren bedenkt hij of zij dat het wel eens goed is om mensen samen te brengen. Bijvoorbeeld door een eerste lentedag te sturen, waarbij iedereen op het terras belandt. De beste dagen zijn wel onze jaarlijkse 'rampdagen'. Vorige jaar hadden we de beruchte sneeuwstorm, waardoor het land in rep en roer was. Afgelopen donderdag hadden we een echte storm. Hé leuk, de hele avond kon je voor de televisie de gevolgen van deze ramp bekijken: een neergestorte hijskraam, bomen op auto's, wegvliegende dakpannen en vooral heel veel gestrande reizigers. Het schept toch een grote band. Collega's die met z'n tienen uit eten gaan, omdat ze de stad niet kunnen verlaten; logeerpartijen bij familie en vrienden, of lekker met z'n allen klagen op het station. Het is natuurlijk wel vervelend als je twee uur staat te wachten op een bus waar je eindelijk in kunt, of als je echt geen slaapplek kunt bemachtigen en uiteindelijk in de rustkamer op je kantoor beland.

Ik had helemaal niet te klagen. Een buurvrouw heeft mijn kinderen van de bso gehaald en toen ik gewoon om vijf uur thuis was hebbben we gezellig een glaasje wijn gedronken om het eens uitgebreid over de storm te hebben.

Lang leve de streekbus.

Social sharing

Sinds ik mijn nieuwsberichten bekijk met netvibes ben ik heel goed op de hoogte. Dagelijks wordt ik bestookt met interesante nieuwtjes over webtoepassingen en leuke websites. Ik kom tijd te kort om alles eens goed te bekijken. Inmiddels weet ik wel precies wat web2.0 nu is. Een artikel over webtrends geeft een mooi overzicht van alle toepassingen. Al die toepassingen gaan eigenlijk over twee kernwoorden:
social: social bookmarking, social networking, social maps, social motivation, social quizzing
sharing: foto's, documenten, dagboeken (weblogs), filmpjes, vrienden. Allemaal geweldig, maar helaas heb ik te weinig uren in een dag om te bloggen, mijn vrienden van hyves te onderhouden, foto's, documenten, films en bookmarks te delen, quizzen te maken, mijn vooruitgang in het behalen van mijn levensdoelen bij te houden. En dat allemaal ook nog dubbel in mijn tweede leven in Second Life.

IJsvogel

Op de fiets, in gedachten over onbenullige zaken als zwembaden, hondenpoep, bikini's, meisjesperikelen, en wat er zich meer in een minuut in je hoofd kunt afspelen, werd ik weer door de natuur wakker gemaakt. Nog nooit gezien, en opeens vloog hij langs, een schitterende blauwe pijl: de ijsvogel. Wauw, dat zulke kleurrijke vogels gewoon rond vliegen hier. Dit zal een van de hoogtepunten blijven deze week.

Hij komt trouwens best veel voor. Zie waarneming.nl

Lijssies

Als echte heavy user van de lichte muziek ben ik eigenlijk wel verplicht mijn lijssie over 2006 af te geven. Voorheen een ware John Cusack moet ik nu toch toegeven dat de volledige waanzin om een muzikaal jaar in een lijstje te proppen me niet meer geweldig af gaat. Zat mooie plaatjes gehoord maar ik weet niet zeker of ze nu zijn uit 2005, 2006 of 2007. En dat is nu meteen het mooie. In deze tijd van nieuwe media zijn zelfs de grenzen van het wanneer gecomponeerd ook totaal vervaagd. Ik vraag me af of niet tig heavy users in deze tijden albums ontdekken die stammen uit de bronstijd. Gisteren nog heb ik wederom de Kinks herontdekt, in mijn ogen de Band van 2006. Voila......mijn lijstje! Natuurlijk staan bij mij de Arctic Monkeys, Tom Waits, Snow Patrol, Johan, Spinvis en Dylan (waarachtig, twee lokale namen!) in de lijsten. Maar als ik zo vrij mag zijn heb ik maar 1 echt lijssie; met stip op 1 www.pandora.com ................tik je favoriete artiest, track, bandje of whatever in en je hebt je eigen radiostationnetje. Die van mij onder Lambchop doet het bijzonder goed (o.a. ouwe kinks kwamen voorbij)! En op twee; www.surf2music.com. Voor een tientje per maand alle albums in je platenkast (lees PC). En voor 15 piek mag je de volledige collectie nog meenemen op je MP3spelertje ook. Heb gisteren nog alle cantates van Bach door Herreweeghe met een druk op de knop in mijn nieuwe playlist 'geendagzonderbach' toegevoegd! Dus mensen doe er uw voordeel mee! Overigens ook voor ouders met Kids zeer aantrekkelijk (je gaat toch geen Ch!pz of K3 voor 16 euries kopen...toch??)!

O ja, en een fully loaded 2007 voor iedereen!!

En een vurig 2007