woensdag, april 25, 2007

Beppe 90

Op de heenweg in EnkhuizenDe oma's in mijn familie leven lang. Ik heb ze allebei nog. Mijn beppe werd afgelopen zondag 90 jaar. Een mooie leeftijd zei ik tegen haar. Maar zij bood meteen aan te ruilen. Niet zo'n rare opmerking. Je leven wordt er ook niet leuker op als je na twee tia's opeens achter een rollator moet lopen, je ogen niet meer meewerken en je opgesloten zit in een een verzorgingshuis. Toch blijf ik bewondering voor haar vitaliteit houden. Dankzij de blindenbibliotheek blijft ze helemaal bij en 'leest' ze alles nog. En ik denk dat ze nog wel eens kampioen rollatorlopen kan worden. Haar verjaardag was zeer geslaagd. Leuk om alle ooms, tantes, neven, nichten en achterneven en nichten te zien. Nadat wij de vier-generaties vrouwen foto hebben gemaakt (beppe, dochter, ik, en achterkleindochter) bleef beppe maar even zitten voor wie een 'nu-kan-het-nog-foto' wilde maken. En daar werd door sommigen nog maar even gebruik van gemaakt.

woensdag, april 18, 2007

9


Ik kan het natuurlijk weer leuk hebben over de wetgeving rond viskommen (een ronde viskom wordt deze zomer bij wet verboden) of semi top tijden in het prestatieloop gebeuren maar daar heeft L. het al uitgebreid over gehad. Ik kan het ook hebben over het zwarte gat na de passie tijd of over de zin/onzin van een kinderbijbel, maar nee....toch weer even popmuziek. Iedereen kent inmiddels het fenomeen Damien Rice. De recenties op het eerste album kan ik me nog goed herinneren; kinderliedjes met een verraderlijke inhoud. Het was even wennen om de in eerste instantie mierzoete soberheid te doorgronden. Maar eenmaal het kwartje gevallen was, was de adoratie ook volledig. En bij album nummer twee (eigenlijk 9 want dat is de titel) is het al niet anders. Fff wennen maar daarna......totale overgave. Vooral Elephant.......mijn god wat heeft die man een bereik. En lekker droog op plaat gezet....geen effectjes maar om het even in compu termen te stellen wysiwyg (what you see is what you get, in dit geval de s vervangen voor de h). Maakt niet uit op welke manier, maar fff binnenhalen dat album....kippevel!

Doepie en Snoepie

Doepie en Snoepie En dit zijn ze dan: Doepie en Snoepie, onze nieuwe huisgenoten. Inderdaad ook wij hebben toegegeven aan het gezeur om een huisdier. Tot nu toe konden we dit goed uitstellen. Maar het is ook wel leuk, en het schijnt ook belangrijk te zijn dat kinderen voor een dier leren zorgen. Maar welk dier past nu het best bij ons? Een hond is geen optie als je zelf drie dagen werkt en van katten moet ik niets hebben. Wat dat betreft komen de allergieën van zoon wel goed uit. Vogels in een kooi zijn zielig en dat geldt ook voor de rest. Bovendien hebben we een kinderboerderij om de hoek.
Uiteindelijk zijn het twee goudvissen geworden. Zaterdag togen wij naar de winkel voor een kom en twee vissen. 65 euro later waren we in het bezit van een grote vierkante bak, twee zakken grind, een plantje,voer, druppels voor het water, een schepnetje en drie accesoires voor in de bak, want als zus er een mag uitzoeken, dan broer natuurlijk ook en wij wilden ook wel een verantwoorde steen. Oh ja en twee goudvissen natuurlijk voor 1,50 per stuk.
Nu schijn je vissen niet zomaar te kunnen verplaatsen, want dan raken ze getraumatiseerd. Dus eerst mochten ze een half uur in de zak wennen aan hun omgeving, daarna kregen ze wat water uit de bak, en na een uur mochten ze eindelijk rondzwemmen. Ze hebben nog twee dagen nodig gehad om hun trauma's te verwerken en te wennen aan het gestamp en geschreeuw van twee kinderen. Maar nu horen ze er echt bij.
'Ik heb nog nooit zo'n leuk huisdier gehad', verzuchtte zoon.

woensdag, april 11, 2007

Het is kikkertijd


Gehaald

Tuurlijk heb ik het gehaald, de 10 km. Daar heb ik nooit aan getwijfeld. Waar ik wel van stond te kijken waren de zenuwen. Ik heb nooit kunnen vermoeden dat mijn eerste loop me zo bezig zou houden. Het waren goede spanningen hoor, ook wel veroorzaakt door de hele sfeer bij de Fortis Marathon Loop. 's Ochtends vroeg was ik met mijn twee vriendinnen al op weg gegaan. We waren er veel te vroeg, maar het was ook lekker om de sfeer mee te maken. Pas om 11.15 gingen wij van start. Wij stonden vrijwel achterin en dat is een goede les voor volgende keer. Nooit doen bij zo'n massale loop. Ik ben de hele weg bezig geweest om anderen in te halen met soms gekke capriolen over bermen en fietspaden en tussensprintjes. Het was natuurlijk geweldig weer en ook ontzettend leuk om door Utrecht te rennen. met een tijd van 57.54 kwam ik uiteindelijk over de finish. En daar ben ik best trots is. Zo'n eerste keer weet je toch niet hoe hard je uiteindelijk gaat. Na mijn prestatie heb ik me bij broer R. gedoucht waarna wij ons op het terrein hebben vermaakt totdat J. om 16.00 binnenkwam op de halve marathon met een tijd van 1.53 en nog iets. Het leek wel een feestdag.

vrijdag, april 06, 2007

woensdag, april 04, 2007

Djiezus.....


......en wat een Djiezus was het inderdaad. Gisteren weer mijn jaarlijke MPtje met vriend Paul gehad. In de media gonsde het weer als nimmer tevoor. Wordt het luidkeels mee zwansen met Jan Rot, gaan we lekker bimmen met Egon Kracht die alle stemmen omzet in slippende baspartijen (eerlijk gezegd wekt dit wel mijn interesse), Leusink met zijn mannen/jongens.....afijn het was weer een feest. Dé traditionele Naarden met zijn voorpremiere in Aardenburg en Utrecht wordt als vanouds bestempeld als traditioneel en stijf. Wat mij betreft mogen de heren media blijven speculeren, maar mijn uitstapje naar Utrecht met in de pauze standaard twee vaasjes de man en een flinke pint daarna in café de slok geven mij echt niet het gevoel één van de vazallen van Rouvoet te zijn. Sterker nog, je hoeft geen Christen te zijn om de schoonheid van dit meesterwerk te doorgronden.

Gisteren was weer een toppertje. Geweldige solisten (met een revancherende bas in het tweede deel), een Christus die mij bijna deed geloven, een evangelist die eerder heilig verklaard zou moeten worden dan de vorige paus aangezien deze man met zijn stem elk jaar weer voor een wonder doet zorgen, een fabuleuze sopraan en alt die in de aria So ist mein Jesus nun gefangen de hand van god hebben aangeraakt, een puike tenor, en prachtig koor en orkest...kortom hulde. Alleen volgend jaar weer een Viola da Gamba bij Kom suses kreuz want die luit was wel een beetje vlak........!!!!
P.b. De gekozen afbeelding is voor leek en prof DE uitvoering volgens de VK (en ook volgens JN), dus aanschaffen en na carnaval de volledige vastentijd de rest van de familie gek maken!

maandag, april 02, 2007

Nieuwe gewoonte


Ik heb een nieuwe gewoonte.

Sinds een week heb ik de neiging om in de bus even onder de banken te kijken.

Beetje raar misschien. En het zal ook wel over gaan. Maar niet voordat ik mijn nieuwe ov-jaarkaart heb. Een week geleden heb ik hem verloren. 's ochtends liet ik hem nog zien aan de buschauffeur. 's Middags zat ik voor het eerst sinds tijden met twee collega's in de trein naar Amsterdam. Gezellig. De controle leverde echter een kleine schok op en vooral verbijstering. Alles compleet in mijn portemonnee, maar alleen geen ovjaarkaart te bekennen. Heel raar. Ik had hem nog in mijn handen gehad. Dankzij mijn lieve uiterlijk hoefde ik van de conducteur geen kaartje te kopen. Voor de lezing begon dacht ik even snel connexxion te bellen, en zoals dat altijd gaat: ik had mijn naam net genoemd en beltegoed op. De hele lezing moest ik me inhouden om niet nog een keer mijn tas te doorzoeken. Maar ja, weg is weg.

Hij lag vanochtend en vanmiddag ook niet onder de bank. Ik wist niet dat ik zo gehecht was aan dat kaartje.