vrijdag, juni 30, 2006

Kapper

mijn kapperDat schiet niet op met voetbal kijken. Vanmiddag had ik eindelijk een afspraak bij mijn favoriete kapper in Utrecht en heb ik daardoor het grootste gedeelte van de wedstrijd gemist. Vervolgens was ik zo stom om buiten de tafel te dekken. Maar tijdens het eten kon ik me langer inhouden. Bij de strafschoppen moesten we wel naar binnen. Balen, dat Argeninië niet door is. Het was op dit moment mijn favoriete land en ik had ze een finaleplaats gegeven in de poule. Ik weet niet of ik mijn hoge positie op de pouleranglijst nog wel kan behouden.

Maar... ik heb wél weer een goede coupe.

donderdag, juni 29, 2006

Veranderend licht

Voor veel boeken is een juiste tijd en plaats nodig. Je hebt lekkere wegleesboeken die het altijd en overal goed doen. Bij andere boeken hebben de juiste gemoedstoestand, de levensfase waarin je verkeert, storende of niet-storende omstandigheden invloed op hoe het overkomt. Het goede boek met de verkeerde timing komt nooit aan. Veranderend licht van Jens Christian Grondahl, is voor mij zo'n boek. Het is mooi geschreven, met veel aandacht voor de uitwerking van het personage en vooral haar gedachtenwereld. Ik vond het echter zeer saai. Misschien komt het doordat ik de laatste tijd veel moderne schrijvers lees. Die hebben meestal een snelle stijl en er is veel actie. In Veranderend licht komt geen actie voor, maar wordt bijna altijd achteraf verteld wat er is gebeurd en vooral hoe de hoofdpersoon dat ervaart. Het is een simpel verhaal: Irene Beckman gaat scheiden en komt er achter dat haar vader niet haar echte vader was. Op een ontmoeting met haar echte vader na, is dat de enige actie in het boek. Niet echt spannend dus. Zoals ik al zei, het is wel mooi beschreven. Een aanrader voor mensen die tegen dit soort boeken kunnen. Anderen kunnen het beter laten liggen.

woensdag, juni 28, 2006

Katten

Bliksem In onze buurt wonen heel veel katten. Onze overburen hebben er geloof ik vijf. Geen probleem hoor, ik heb geen hekel aan ze en het is best gezellig om ze in de voortuin te zien liggen. Alleen lijkt het er soms op of de hele kattengemeenschap bij ons is. Dat heeft toch wel wat nadelen. Ze liggen niet alleen lekker te slapen, maar gebruiken de tuin ook als kattenbak en dat kan wel aardig stinken. Verder krijgen we regelmatig cadeautjes voor de deur: lekkere muizen of vogeltjes. Daarnaast komen op die katten ook randfiguren af. De hond bijvoorbeeld, die elke avond door onze tuin sprint. Of die twee prepubers, die als wij zitten te eten, uitgebreid de katten gaan aaien en naar binnen kijken. En dan geven ze nog een grote bek ook als je daar wat van zegt.
Vanaf volgende week hoop ik dat dit allemaal voorbij is. Er komt een grote schop door de tuin en het wordt voor het grootste gedeelte betegeld. Het is niet om de katten hoor, maar om de (afwezigheid van) groene vingers. Ik hoop echter wel dat Bliksem en co. een ander heenkomen gaan zoeken.

zondag, juni 25, 2006

Kersentijd

Elk jaar is het weer een aanrader: het kersenfestival. Al drie jaar is het ook voor ons verplichte kost. De kersen moeten in korte tijd zo snel mogelijk aan de man gebracht worden. Daarom wordt altijd veel georganiseerd. Als het lekker weer is, is dat best gezellig. En het is ook een echt uitje.

Het jaarlijkse patroon is als volgt:

Op de fiets ga je naar de boomgaard. Daar wordt je begroet door een echte kersenkoningin. Op naar het kersenijs, de harmonie links laten liggen. Dan natuurlijk rondhangen met een kersenbiertje en wachten totdat de kids eindelijk van het springkussen afkomen. Daarna naar de roofvogelshow. Even rondslenteren langs de verplichte oude ambachten en de pittenspuugbaan, ondertussen de kinderen weghoudend bij popcorn of suikerspinnen. En met een zak kersen weer naar huis. We hebben wel een slang geaaid vandaag. Dat komt ook niet elk jaar voor.

zaterdag, juni 24, 2006

Kikkertijd



J., ik heb echt een nieuwe camera nodig!

donderdag, juni 22, 2006

Werken aan mezelf

Vandaag heb ik twee stappen in het gezondheidsproces gezet. Ten eerste heb ik met de bedrijfsarts afgesproken om me over twee weken officiëel beter te melden. Zo heb ik nog een klein beetje speling komende weken om als het nodig is eerder naar huis te gaan. Ik voel me inmiddels ook weer bijna de oude. Het WK helpt alleen niet mee. Maar ik ben niet de enige, een groot gedeelte van de bevolking leidt aan chronisch slaapgebrek.

De afspraak met de mental coach was ondertussen ook gemaakt en deze middag was het zo ver. Het blijft spannend zo'n eerste afspraak, maar het viel reuze mee. Tja, en als ik dan daar moet zitten, kan ik flink op mijn praatstoel raken. Ik geloof dat hij wel viel voor mijn gigantische humor. Een prettig gesprek dus. We waren het er beiden over eens dat het 'uit balans-zijn' wel meevalt bij mij. Maar we waren het er ook over eens, dat het best handig is om deze kans aan te grijpen om wat dingen die al lang spelen eens aan te pakken.

Welke dingen? Ehm.., dat is lastig om zo neer te typen. Dat komt na de tweede afspraak wel, over een paar weken.

maandag, juni 19, 2006

Kat

Je hebt hondenmensen, kattenmensen en 'ik wil geen huisdier'-mensen. Ik behoor tot de laatste categorie. Mijn zoon blijkt allergisch voor honden en katten, dus dat is in ons gezin geen probleem. Als ze in de toekomst nog mochten zeuren om een huisdier, dan ligt het in ieder geval niet aan mij.

Als ik toch moet kiezen, heb ik wel liever een hond. Die ken ik en begrijp ik. In mijn ouderlijk gezin hebben wij ook altijd een hond gehad, en daar kon ik het altijd prima mee vinden. Alhoewel Trix wel een heel raar beest was. Katten zijn maar vreemde wezens. Ze kunnen je altijd zo eng aanstaren en soms flink uithalen. Mijn ervaringen zijn ook niet al te bijster. In mijn eerste studentenhuis, werd ik eens gevraagd op een jong katje te passen van mijn huisgenote. Ik heb het geweten. De hele avond heeft dat beest mij beslopen en besprongen. Later heb ik eens een nacht bij een vriendin doorgebracht waar haar kat de hele nacht naar mijn hoofd en voeten sprong. Ze had een eenkamerwoning en vond het zielig om haar kat in de badkamer op te sluiten. Zieliger blijkbaar dan een vriendin als slachtoffer.

Nu ben ik wel twee weken 'de klos'. Grote broer H. is op vakantie en omdat hij heel toevallig bij ons in de buurt is komen wonen, mag ik deze weken de poes eten geven. Ik vind het geen probleem om dit te doen, maar ook wel raar om opeens voor een kat te zorgen. Het is een vrij afstandelijk beest, dus de eerste dagen heb ik niet eens de kans gekregen om een poging te doen haar te aaien. Na een week wordt ze wel wat eenzaam. Het is toch wel zielig, zo'n beest de hele dag alleen. Omdat er geen kattenluikje is mag ze ook niet naar buiten. Dus na een paar keer langs mijn benen strijken, me flink voor de voeten lopen en haar bordje snel leeg te eten, staat ze voor de achterdeur. Nee sorry poes, je kan echt niet naar buiten.

Het wordt elke dag een stukje moeilijker om meteen weg te gaan. Er is echter geen tijd om een uurtje de bank te gaan zitten om haar gezelschap te houden. Nog even volhouden dus, Misty.

zondag, juni 18, 2006

Afrikamuseum

Zaterdagmiddag hebben we doorgebracht in het Afrikamuseum. Een heel leuk museum. In het hoofdgebouw wordt Afrikaanse kunst getoont. Veel materiaal daarvan is ooit meegenomen door missionarissen. Dit gedeelte hebben we door de korte tijd die we hadden overgeslagen, maar is wel de moeite waard om nog een keer voor terug te gaan. Het buitenterrein is perfect om op een zonnige dag te verkennen. Er staan verschillende gebouwen uit diverse Afrikaanse culturen: lemen huizen van de Dogon van Mali, pygmeeënhutjes, paalwoningen. Ik was zelf al een aantal keren in het museum geweest, dus we hadden geen behoefte om alles uitgebreid lezen en te bekijken. Na een uur slenteren over het terrein hebben we uit een kalebas een goed smakend palmbiertje gedronken op het terras. Ik zou het wel weten, als ik in de buurt zou wonen. Het is een perfecte plek om zo nu en dan wat te gaan drinken. Heel relaxed.

Wil je een land of cultuur echt goed kennen, dan is er één ding wat niet overgeslagen moet worden: het proeven van het lokale bier.


woensdag, juni 14, 2006

Antropologen op het web


Officieel ben ik dan antropoloog, maar sinds mijn buluitreiking heb ik er vrij weinig mee gedaan. Zoals ik gisteren op een forum las: 'als je als antropoloog niet heel actief bent en goed kunt netwerken, dan beland je in de it.' Heel herkenbaar. Ongemerkt ben ik ook computermeisje geworden. En vele antropologen met mij. Tja, het is ook niet echt een studie die veel banen oplevert. Het is wel leuk om de 'blik van de antropoloog' vast te blijven houden. Nu heb ik al jaren het idee dat ik met internet ook die kant uit zou willen. Dat zie ik in mijn huidige werksfeer niet gebeuren. Er is echter niets mis met hobbyen. Het wordt inmiddels al meer gedaan. Zo is er vorig jaar een proefschrift verschenen van Kristine de Valck over Smulweb: een netnogaphy.

Ik wil ook wel eens deel uitmaken van zo'n internetcommunity. Ik heb dus deze week besloten om participerende observervatie te gaan uitoefenen op Hyves. Dat is echt een wereld op zich. Mijn gegevens heb ik al ingevoerd. Maar nu. Ik begrijp ten eerste nog niet zo goed wat, hoe en waarvoor. Maar daarnaast merk ik, dat ik ook wat drempels moet overwinnen om de deur naar buiten op te zetten. Ik heb nu wel mijn eigen weblog, maar die is nog steeds lekker anoniem. Alhoewel... de enige lezers zijn bekenden van mij.
Het zal toch nog enige tijd duren voordat ik mezelf een hyver kan noemen.

dinsdag, juni 13, 2006

Mogelijkheid van een eiland

Over ingewikkelde boeken kun je ingewikkelde recensies schrijven, maar daar is het vandaag te warm voor. Houellebecq heeft inmiddels al een aantal boeken op zijn naam staan. Dit laatste boek bevat alle elementen uit zijn vorige boeken. De auteur is geen aanrader voor mensen die niet houden van zware cynische boeken met veel seks (Platform). De mensheid komt er ook heel slecht vanaf. In wezen zijn wij oppervlakkige, materialistische mensen geworden op zoek naar genot. De oplossing van Houellebecq is het creëren van een nieuw soort mens. Maar uiteindelijk blijkt ook deze droom geen oplossing voor de zoektocht naar geluk. Houellebecq houdt van leuke theorieën en bij veel zinnen had ik de neiging om deze op te schrijven om later nog eens te overdenken. Het is altijd fijn om weer iets te lezen dat je aan het denken zet. Dus lees dit boek!

zondag, juni 11, 2006

De kop is er af

Ik begrijp dat oude cliché niet dat vrouwen niet van voetbal houden. In mijn omgeving gaan de meeste vrouwen er juist voor zitten. In mijn kinderloze tijdperk, toen ik nog niet afgeleid werd door de dagelijkse dingen als eten maken en aandacht aan kinderen geven, keek ik alle wedstrijden. Dat is nu wat lastiger. Ik kan niet meer alles zien, maar ik houd wel alles bij. Ook natuurlijk omdat ik meedoe aan de poule op mijn werk. Tot nu toe gaat die aardig. De winnende partijen had ik allemaal goed, op de doelpuntensaldo's na. Nederland-Servië-Montenegro heb ik helemaal juist voorspeld.

Het was een heerlijke voetbalmiddag: lekker weer, met leuke mensen in de tuin, onder het genot van constante stromen voedsel en drinken, terwijl de kinderen in het zwembad lagen. Zo mag het WK nog wel een paar weken voortduren.

vrijdag, juni 09, 2006

In het krijt

Vrijdag is de leukste dag om te werken. Er zijn weinig mensen in het gebouw. Het weekend komt er aan. Iedereen is ontspannen. Vandaag was helemaal speciaal. Omdat ik een zware k..klus had overgenomen van collega T., heeft ze me de hele dag verwend. Ze heeft koffie en thee gehaald, lekkere koeken gekocht en 's middags kwam ze ijs brengen. De klus zelf is er niet leuker om, maar deze dag was heel prettig. Bedankt T.!

dinsdag, juni 06, 2006

Groene vingers

Ik geloof niet dat we het in onze vingers hebben, tuinieren.

Maar gelukkig, sommige bloemen werken wel netjes mee.

maandag, juni 05, 2006

Varen

Wie denkt tegenwoordig met Pinksteren nog aan bijbelverhalen? Niet veel mensen. Het zijn wel twee vrije dagen om wat leuks te gaan doen, Pinkpop of een weekend weg. Wij zijn gaan varen. Met 8 volwassenen en 8 kinderen in een bootje lekker de rivier op en halverwege ergens aanmeren om te picknicken en later te barbequen. Het zonnetje erbij, een lekker glaasje wijn. Heerlijk. Met verbrande neuzen en helemaal rozig van wind, water en wijn zijn we gisteren om 9 uur ons bed gedoken.

zondag, juni 04, 2006

Jazzfestival

Eén van de leuke dingen aan onze woonplaats is dat er heel veel wordt georganiseerd. Zaterdag hadden we het jaarlijkse jazzfestival. Nu houd ik absoluut niet van jazz, maar dat maakt helemaal niet uit. Het is altijd een goede reden om een biertje te gaan drinken in de stad. Ik heb maar één optreden gezien, en dat was meteen een groot succes. Daniel Lohues heeft tegenwoordig een bluesband en net als met Skik wordt alles in het drents gezongen. Hij heeft ook nog veel humor, dus we hebben ons goed vermaakt.

zaterdag, juni 03, 2006

Weer in het Spoorwegmuseum

Ik heb collega's die van het ene congres in Rome naar het andere in Zuid-Afrika vliegen. Zo'n geluksvogel ben ik helaas niet. Ik moet het doen met het jaarlijkse seminar van onze softwareleverancier. Twee jaar geleden was dat in Hotel New York, wat nog een beetje aanzien heeft. Vorig jaar moesten we het doen in een congresruimte boven de Bijenkorf in Utrecht. Dit jaar had ik iets meer geluk. Vanwege het 20-jarige jubileum vond de dag plaats in het Spoorwegmuseum. Dat was al meteen een stuk aangenamer. We kregen alleen in de ochtend wat praatjes, die nog best interessant waren. Daarna was het op naar de broodjes kroket. 's Middags trad er iemand op met wat grappige liedjes en na een petje-op-petje-af quiz gingen we door naar de borrel. Het enige nadeel op dit soort dagen zijn de verplichte praatjes. Ik ken er bijna niemand, maar je wilt toch ook niet de hele dag alleen staan. Dus heb ik hier en daar een moeizaam gesprekje gehouden. Collega Paul zorgde ervoor dat de ochtend heel gezellig was, maar daarna moest ik het alleen doen en werd het ook een stuk saaier. Het was wel een goede gelegenheid om te vragen hoe het bij collega-instellingen gaat. Na een biertje ging om drie uur mijn gesprekspartner weg en had ik eigenlijk ook wel gezien.

donderdag, juni 01, 2006

Uitgeleerd?

De laatste cursusbijeenkomst zit er op. Na zes weken geploeterd te hebben op kopjes, passieve zinnen, links, aida's en wwwwwh-vragen, voorzetseluitdrukkingen en 'met minder woorden hetzelfde zeggen'-teksten, moet ik het komende tijd zelf gaan doen. Het is heel leerzaam, zo'n cursus schrijven voor internet. Op mijn weblog kan ik het niet echt toepassen, maar voor mijn werk is het zeer nuttig. De eerste nieuwsberichtjes zijn verschenen en ik heb er veel lol in om mijn nieuwe kennis daarop toe te passen. Alhoewel het me vaak toch niet lukt om al die passieve zinnen te vermijden. Ik moet nog veel oefenen dus. Zo'n cursus geeft ook weer een nieuwe kijk op internetpagina's: die tekst kan wel wat meer kopjes gebruiken, die website heeft wel een hele slechte structuur en die tekst kan helemaal weg. Een hele nuttige tip was: vragen aan de doelgroep wat zij nu van je website vinden. Dat zal ik op mijn werk toch ook maar een keertje doen.