dinsdag, maart 13, 2007

Spanning in de polder

De trainingen voor de 10 km gaan heel goed. Vandaag stond in het schema een duurloop van 50 minuten gepland. Ik verbaas me er soms nog over dat ik het ook volhoud om zo lang achter elkaar te lopen. Het is bij lange na nog geen 10 km maar dat komt helemaal goed volgens de trainers.
Op dinsdag heb ik altijd een vast rondje in de polder. Het eerste stuk is meestal verschrikkelijk: 20 minuten op een lange weg lopen zonder bocht. Na de eerste bocht weet ik dat ik bijna op de helft ben en wordt het allemaal wat makkelijker. Dankzij de ipod is het ook goed vol te houden. Vandaag kreeg ik genoeg stof om mijn gedachten zeker vijftien minuten te verzetten. Eerst kwam een politiebusje voorbij, toen nog één, toen nog één. En dat in de polder. Een verkeerscontrole in deze uithoek leek me wat overdreven, maar wat kan er hier anders aan de hand zijn. Tien minuten later zag ik ze staan. Bij een rijtje boerderijen werd een doorsnee echtpaar naar de auto begeleid. Zouden de kangoeroes illegaal zijn? Hebben ze een wietplantage? Helaas lees je dit soort dingen ook nooit terug in het plaatselijke suffertje. Maar ja een zich verslapende buschauffeur is ook veel spannender.

zondag, maart 11, 2007

Lente

Het dominospelletje hoorde bij de laatste stuiptrekkingen van de winter. Of was het herfst. De gifstoffen zijn uit het lichaam verdreven. De regen heeft alle winterresten weggespoeld. En het is lente!! De hele buurt leeft weer op. Iedereen is buiten. De buurmannen zijn een steegje aan het betegelen. Buurvrouw vult haar potten weer. J. snoeit de appelboom en de kinderen spelen weer eens een hele dag op straat. En ik heb het virus ook weer te pakken en heb zowaar de ramen gelapt. Het leven ziet er meteen weer wat prettiger uit.

Een weekje domino

We hebben het weer gehad. De jaarlijkse verkoudheids/griepronde. Eerst was zoontje de dupe met flinke koorts en algehele ellende. Moeder volgde een dag daarop en vader was niet veel later de pineut. En zoals het echte mannen betaamt was het bij hem ook meteen een graadje erger. Dochter was zo jaloers dat iedereen ziek thuis was, dat ze spontaan hoestbuien begon te ontwikkelen, waarop ze vrijdag dan toch eindelijk een dagje thuis mocht blijven. En zo zat de familie snot vrijdag met z'n allen op de bank ziek en sjaggerijnig te zijn.
Maar we hebben het weer overleefd.