zaterdag, oktober 27, 2007

Tijd

Vanavond gaat de wintertijd in. Toevallig of niet, maar het begrip tijd speelde deze week in ons hele gezin een rol. J. zat een week in San Francisco en we werden aan beide kanten soms lichtelijk gestoord van dat heen en weer rekenen naar de juiste tijden. Als wij opstonden ging hij naar bed en als de kinderen naar bed gingen begon zijn werkdag nog maar net. Bij ons was het woensdag de 24ste, terwijl hij nog op 23 oktober leefde. Het beste was om er maar niet te veel over na te denken.
Het kadootje voor de kinderen was in ieder geval heel erg toepasselijk.
En als je dan toch een jetlag hebt, maakt het ook niet uit of de klok een uur terug gaat.

Gratis

Heb jij hem al, het gratis boek van de bibliotheek? Ik heb het vorige week netjes opgehaald en inmiddels heeft 'De gelukkige klas' al een mooi plekje op de boekenplank gevonden.

Deze actie van de bibliotheek was in ieder geval al een mooie aanleiding voor een leuk vrijdagmiddaggesprekje met mijn allochtone collega. Naar eigen zeggen is zij al goed geïntegreerd in onze samenleving, want ook zij stond deze week aan de balie van haar bibliotheek. Dit is een onderdeel van de 'Nederlandse identiteit' die in ieder geval Fransen snel overnemen: alles wat gratis is pakken. Het blijft iets raars, die 'identiteit'. Want wat is er bijzonder aan dat je alles wat gratis is aanneemt? Dat doen alle mensen, ook in Frankrijk. Het verschil met hen is dat wij het graag benadrukken dat wij iets mee hebben kunnen snaaien, en daar trots op zijn. Terwijl zij alles aanpakken zonder er bij stil te staan, laat staan het zien als iets wat onderdeel is van hun identiteit.
A? Zullen we volgende week vrijdag een franse eigenschap bespreken?

Herfst




Posted by Picasa

woensdag, oktober 17, 2007

Halen en brengen

Bij de eerste zwemles van dochter ongeveer drie jaar geleden moest ik even zuchten bij de gedachte nog zeker drie jaar lang elke week in het zwembad te moeten zitten. Inmiddels heeft zoon nog geen a-diploma dus ik ben er nog niet van af. Wat een rust heb ik afgelopen jaren gehad met slechts een ritje per week richting zwembad. Vorig jaar begon dochter weliswaar met turnen, maar dat was op dezelfde dag in hetzelfde gebouw. In het begin zat er nog een uur tussen, maar de laatste maanden overlapten de zwem- en turntijden zelfs. Wat een luxe. Dit schooljaar is het wel anders. De weken gaan nu zo snel. Het is bijna herfstvakantie, terwijl ik het idee heb toch niet zo lang geleden nog op Terschelling te zijn geweest. Niet alleen op het werk is het gas erop gegaan, ook thuis leven we in een versnelling. Vooral dochter spant de kroon. Haar agenda lijkt wel voller dan die van mij. Naast haar drukke sociale leven met afspraakjes en feestjes zit ze op turnen en sinds een paar weken ook op gitaarles. En vandaag had ik mijn eerste uurtje langs de hockeyvelden. Maar dan heb ik het nog rustig, hoor ik drukke vaders en moeders denken. Ja, ik weet het. Zoon komt er ook nog aan met voetbal en drumleswensen. Laat ik maar genieten dus.
En ik hoef in ieder geval niet meer naar de sportschool met al die fietstochtjes.

zaterdag, oktober 06, 2007

Broodje hamburger

Ik had bij het lezen van de Vliegeraar van Khaled Hosseini al zo'n dubbel gevoel en zijn tweede boek Duizend schitterende zonnen heeft dit alleen maar bevestigd. Ik heb me vooral aan het boek geërgerd. Zinnen als: 'Haar oudste zoon was er ook bij - Mariam kon zich om een of andere reden herinneren dat Fariba hem Ahmed had genoemd'. Dit soort zinnen verpesten bij mij het leesplezier.
Het verhaal gaat vooral over geweld, allerlei opeenvolgende oorlogen en de stelselmatige onderdrukking van en geweld tegen vrouwen. Je wordt wel meegesleept met de lotgevallen van de twee hoofdpersonen, maar mij echt invoelen in de karakters kon ik niet. Ondanks alle ellende heeft het verhaal een hoopvol einde. Hosseini schrijft duidelijk voor een publiek dat gewend is om met een goede afloop uit de bioscoop gestuurd te worden.
De boeken van Hosseini zijn net broodjes hamburgers. Ze gaan met miljoenen ver de toonbank, zijn lekker om te lezen, maar echt voedzaam zijn ze niet.