Lang leve de bus

De natuur vindt het soms leuk om je wakker te maken door bijvoorbeeld een ijsvogel langs te sturen. Andere keren bedenkt hij of zij dat het wel eens goed is om mensen samen te brengen. Bijvoorbeeld door een eerste lentedag te sturen, waarbij iedereen op het terras belandt. De beste dagen zijn wel onze jaarlijkse 'rampdagen'. Vorige jaar hadden we de beruchte sneeuwstorm, waardoor het land in rep en roer was. Afgelopen donderdag hadden we een echte storm. Hé leuk, de hele avond kon je voor de televisie de gevolgen van deze ramp bekijken: een neergestorte hijskraam, bomen op auto's, wegvliegende dakpannen en vooral heel veel gestrande reizigers. Het schept toch een grote band. Collega's die met z'n tienen uit eten gaan, omdat ze de stad niet kunnen verlaten; logeerpartijen bij familie en vrienden, of lekker met z'n allen klagen op het station. Het is natuurlijk wel vervelend als je twee uur staat te wachten op een bus waar je eindelijk in kunt, of als je echt geen slaapplek kunt bemachtigen en uiteindelijk in de rustkamer op je kantoor beland.

Ik had helemaal niet te klagen. Een buurvrouw heeft mijn kinderen van de bso gehaald en toen ik gewoon om vijf uur thuis was hebbben we gezellig een glaasje wijn gedronken om het eens uitgebreid over de storm te hebben.

Lang leve de streekbus.