Nieuwe gewoonte

Ik heb een nieuwe gewoonte.

Sinds een week heb ik de neiging om in de bus even onder de banken te kijken.

Beetje raar misschien. En het zal ook wel over gaan. Maar niet voordat ik mijn nieuwe ov-jaarkaart heb. Een week geleden heb ik hem verloren. 's ochtends liet ik hem nog zien aan de buschauffeur. 's Middags zat ik voor het eerst sinds tijden met twee collega's in de trein naar Amsterdam. Gezellig. De controle leverde echter een kleine schok op en vooral verbijstering. Alles compleet in mijn portemonnee, maar alleen geen ovjaarkaart te bekennen. Heel raar. Ik had hem nog in mijn handen gehad. Dankzij mijn lieve uiterlijk hoefde ik van de conducteur geen kaartje te kopen. Voor de lezing begon dacht ik even snel connexxion te bellen, en zoals dat altijd gaat: ik had mijn naam net genoemd en beltegoed op. De hele lezing moest ik me inhouden om niet nog een keer mijn tas te doorzoeken. Maar ja, weg is weg.

Hij lag vanochtend en vanmiddag ook niet onder de bank. Ik wist niet dat ik zo gehecht was aan dat kaartje.