Ome Willem

Heel veel papa's en mama's zaten zondag met enige spanning te wachten. En ja hij was het echt: ome Willem. Eindelijk hem na dertig jaar in levende lijve zien, dat was toch wel leuk. De kinderen vonden het ook geweldig, want die kennen hem inmiddels net zo goed met al die herhalingen op Zappelin. De voorstelling in Vredenburg heette jongetje Bepop wat natuurlijk niets met ome Willem te maken heeft. Maar Edwin Rutten komt nooit meer van zijn alter ego af en volgens mij wil hij dat ook niet meer. Tijdens de les 'jazz voor kleuters' werd 'Deze vuist op deze vuist' gebruikt om verschillende aspecten als ritme (in hoeveel stijlen kan dat lied gespeeld worden), volume, majeur en mineur, en meer dingen te behandelen. De spanning groeide toen Ome-willem-petjes werden uitgedeeld aan verschillende kinderen die het podium op durfden te lopen. Zou hij...?

En ja hoor, na drie kwartier kroop hij zelf ook met een petje op achter het drumstel en kon de hele zaal hard meedoen. Eindigend met een gezamelijke jazz-improvisatie werd de zaal swingend uitgelaten. Het was een hele goede voorstelling, maar ik denk dat veel ouders het stiekem leuker vonden dan hun kinderen.