Schoolperikelen

In deze prestigemaatschappij ontkomen ook onze kleuters niet aan rapporten. Vorige week was het weer zover en kregen ze allebei (groep 0 en groep 2) hun rapport mee naar huis. Ik heb daar altijd dubbele gevoelens over. Aan de ene kant wil je graag weten hoe het gaat op school en of ze wel mee kunnen komen, aan de andere kant blijft het een kleuterklas en vraag ik me soms af of de druk nu al niet te groot wordt voor die kinderen. Ze krijgen natuurlijk geen cijfers, maar op alle onderdelen wordt aangegeven of ze gemiddeld presteren of daar boven of onder zitten. Het gevaar van zo'n rapport is dat ouders dit wel aan kunnen grijpen om de druk op een kind op te voeren. Maar als het lekker met je kind gaat is het natuurlijk gewoon leuk om dat in een rapport terug te zien en zo niet is het aanleiding voor een goed gesprek op school.

In ons geval scoorden beide kinderen op een aantal onderdelen ondergemiddeld. De jongste zit nog maar net op school en scoorde op veel punten onder het gemiddelde. Maar daar maak ik me niet veel zorgen over: hij had geen concentratie, geen taakbesef en een slechte luisterhouding. Maar dat vind ik voor een jongen van net vier eigenlijk bijna vanzelfsprekend. Alhoewel de juf wel zei dat hij wel erger is dan zijn leeftijdgenootjes.
De oudste scoort op deze punten ook onder het gemiddelde en dat is toch wat zorgwekkender. Ze zit toch in de laatste fase voordat ze naar groep 3 gaat. In mijn eerste gesprek met de juf begreep ik zelfs dat ze waarschijnlijk in groep 2 zou moeten blijven zitten, maar dat bleek later ook weer niet het geval. Toch is ze wel een van de zorgenkindjes van de klas. Volgens ons en de juf zit het wel in dat koppie, maar komt het er helemaal niet uit. Ze let niet op, weet vaak niet wat ze moet doen, speelt het klaar om kinderen uit haar groepje haar taken te laten maken.
Het is lastig, opeens zijn we in de fase beland dat je toch wat ernstige gesprekken met je kind moet voeren en moet proberen om haar bij te sturen. Ik wil ook zeker niet bij die ouders horen die vinden dat hun kind perse goed moet presteren. Een jaar blijven zitten in de kleuterklas zou ook niet zo'n probleem zijn, maar mijn hoofd en hart zeggen me datt ze gewoon in groep 3 thuishoort. Maar ja, ze moet dus wel een paar knoppen in haar hoofd gaan omzetten. Ik ben benieuwd of het haar gaat lukken.

Bij beiden rapporten stond trouwens wel een heel mooi pluspuntje: de oudste scoorde bovengemiddeld voor tekenen en de jongste voor belangstelling voor muziek. Papa was blij.