de wereld draait

Ziek zijn is niet leuk, en helemaal niet als het iets vaags is. Waarom heb ik nooit gewoon een griepje of in ieder geval een ziekte met een naam. Elke keer als ik een huisarts bezoek ga ik met schroom die spreekkamer binnen, want ik weet toch al wat er gaat komen. En ja ook deze keer was het weer raak: ik heb een verkoudheid in mijn evenwichtsorgaan (in mijn oor). Verkoudheid? Maar ik ben helemaal niet verkouden. Ik heb alleen al vier weken een gigantische koppijn en verder draait de wereld om me heen. Vorige week ben ik bijna flauwgevallen en sindsdien is dat gevoel niet verdwenen. Ik snap het ook wel dat dit voor een dokter te vaag is en dat hij ook niet alles weet, maar ik voelde me wel alsof ik met een koekje naar buiten werd gestuurd. Zo, we hebben weer een diagnose gesteld, de patient is weer blij. O ja en kom maar terug als het niet overgaat. Maar wanneer moet ik dan terugkomen? Na een week? En dan. Tja dan maar proberen rust te nemen en wachten tot het weer overgaat. De kinderen zijn er ook niet blij mee. 'Mama, jij bent altijd ziek', hoor ik nu. Sorry kids, ik ben gewoon niet zo gezellig op dit moment. Gelukkig moeten ze ook nog naar school dus heb ik overdag wat rust om bijvoorbeeld de Da Vinci Code te lezen. Wat een slecht boek zeg. Maar hierover later meer.